Spóźniony – G-Dragon

Siedziałam w kawiarni przy oknie, wypatrując Jiyong’a. Spóźniał się już prawie godzinę. I to nie pierwszy raz. Ostatnio coraz częściej przychodził spóźniony na nasze randki. Westchnęłam zirytowana, biorąc do rąk kubek ciepłej czekolady. Zdążyłam upić łyk, kiedy drzwi kawiarni zatrzasnęły się za wchodzącym.

-Cześć.- usłyszałam nad sobą jego głos.

-Hej.- odpowiedziałam, podnosząc wzrok na Jiyong’a, który zdążył już zająć miejsce naprzeciwko mnie i ściągnąć kurtkę.

-Przepraszam za spóźnienie, ale w wytwórni musiałem…

No tak praca. Od kilku miesięcy tak sama gadka.

-Nie szkodzi.- zmusiłam się do lekkiego uśmiechu.

Odwzajemnił go niepewnie, dodatkowo przeczesując włosy dłonią.

-Aaa!

Wzdrygnęłam się lekko zdezorientowana. Grupka dziewczyn wpadła do kawiarni z piskiem. Od razu przybiegły do naszego stolika, otaczając Jiyong’a.

-Ehh… znowu…- mruknęłam zirytowana.

Podniosłam się, zabrałam płaszczyk i przepychając się między fankami, wyszłam z kawiarni. Miałam już serdecznie dość takich sytuacji.

-____!- usłyszałam Jiyong’a, wołającego mnie.

Zignorowałam go i przyśpieszyłam kroku. Po chwili poczułam szarpnięcie. Jiyong’a odwrócił mnie do siebie.

-Co jest?- spytał, dotykając lekko mojego policzka.

Straciłam jego rękę, wkurzona.

-Jak to, co?! Nie dość, że wiecznie się spóźniasz na nasze randki…

-Ale przecież tłumaczyłem ci, że musiałem pozałatwiać sprawy w wytwórni…- przerwał mi.

-Załatwiasz je od dobrych kilku miesięcy!- teraz to ja mu przerwałam, wściekła. - To jeszcze ciągle ktoś nam przerywa jak teraz!

-Chodzi ci o fanki?- zapytał zdziwiony- Przecież wcześniej ci nie przeszkadzały.

-Tak, rozumiem, że jesteś idolem! Ale zaczynam mieć dość ich pisków i ich ciągłego…

Nie dokończyłam, bo przyciągnął mnie do siebie i pocałował.

-Przepraszam, naprawdę przepraszam.- oparł swoje czoło o moje- Spróbuję to zmienić. Obiecuję.